Jebnij innych losie

Miało być o włosach. Obcinanych, zapuszczonych, kolorowanych, siwych, spalonych utleniaczami, świętych. Pisanie jak co dzień, o 4.14 rano. Jak od, nie wiem nawet od kiedy. Rozpoczynane kilkoma linijkami przed zaśnięciem. Nic z tego. Innym razem. Dopadła mnie bezsenność. Brakuje mi kościołów w zasięgu słuchu i wzroku. Bolały mnie uszy, zrastające się na coraz mniejszych tunelach, które często muszę przemywać. Zapach nie przypomina perfum. Wyszedłem, przejść się. Daleko nie zaszedłem. Zaspy w środku miasta. Zobaczyłem na śniegu ślady krwi, jeszcze ciepłe, nie zamarznięte. W ciemności ulicy, na chodniku leżał on. Pozostawiony na śmierć, patrzący na mnie z lękiem. Bezdomny, duży, chudy, brudny i poraniony. Ranny pies, pozostawiony bez pomocy. Warczał na mnie, gdy się zbliżyłem. W telefonie znalazłem numer najbliższego weterynarza. Zadzwoniłem, mieszkał niedaleko, przyjechał w kilka minut. Zbadał zwierzę. Zawieźliśmy go do całonocnej przychodni. Chcieli go uśpić. Nie pozwoliłem. Leczenie będzie kosztować, to nie pański pies. Zabierze pan go do domu? Nie chciałem się tłumaczyć, że nie mam domu, zatrzymałem się chwilowo u przyjaciela. Zapłaciłem za RTG i zastrzyki, rano zawieźli go do schroniska, zrobiłem przelew. Pies przeżyje.

Cały dzisiejszy dzień zastanawiam się, czy mam go odwiedzić? Powinienem? Czy nie pojawi się poczucie odpowiedzialności i będę chciał go zaadoptować? Czy to dlatego, że kiedyś, kilka razy kopnąłem swojego psa, bo zjadał jakieś ścierwa na spacerach i srał po psiemu w posłanie? I mam wyrzuty sumienia, których nie umiem się pozbyć? Czy dlatego, że nie poszukałem kota, który mi uciekł w zimową noc i nigdy go już nie znalazłem, bo zamiast szukać zasnąłem, pijamy jak bela, wściekły, że znowu nasikał na fotel? I nie umiem sobie tego wybaczyć? Czy to dlatego, że nie mam nikogo, kto bezinteresownie by mi pomógł, bo nie jestem idealny? Czy to dlatego, że nie chcę do się nikogo przywiązywać i obdarzać uczuciem, bo boję się straty i że znowu coś zepsuję? I już przyjaźń wydaje mi się niebezpieczna.

Dlaczego tak często zdarzają mi się takie sytuacje? Dlaczego nie zdarzają się ludziom z czystym, czystszym sumieniem? Akurat ja musiałem znaleźć tego psa? Gdybym go nie znalazł, zamarzł by na śmierć, czy może znalazł go by ktoś inny? Czego los się po mnie spodziewa? Tak się staram być egoistyczny, epatować tym, zniechęcać, aby pozostawiono mnie na chwilę w spokoju. Gdy już go prawie czuję, jeb, znowu mi nie wolno. Litości. Jebnij innych losie, od czasu do czasu.